Pruski Wicher.

opracował: Klimor

„Ydolo, quod semel in anno, couectis frugibus, consueverunt confingere et pro deo colere, cui nomen Curche…”

fragment z „Preussisches Urkundenbuch”

Kurke…

Jej imię wywodzi się z pruskiego „kurt” – budować, tworzyć. Imię to dobrze oddaje Jej naturę. Kurke to Bogini-Tworzycielka, Bogini płodności i urodzaju, związana z wzrostem, rozwojem, wegetacją roślinną. To Bogini życia. Życie to właśnie jej dar dla całego świata, dla człowieka, roślin, zwierząt.

Jej główne święto przypada na czas żniw. Mówi się, iż Kurke lubi czasem zamieszkiwać w kłosach zboża. W czasie żniw stopniowo cofa się aż do ostatniego snopka. Ten właśnie ostatni snopek kształtuje się w postać ludzką, sporządza się w ten sposób figurę Bogini. Wybrana dziewczyna ozdabia ją kwiatami, liśćmi, ma miejsce ofiarna uczta.

Autorem powyższego zdjęcia jest Robert Klimek. Oto, jaki związek ma to zdjęcie z Boginią Kurke:

„Chciałbym zainteresować Was pewnym ciekawym zjawiskiem przyrodniczym z pogranicza dawnej Pogezanii. Otóż w 1346 r. na południe od Dobrego Miasta, nad prawym brzegiem Łyny, założono młyn Kurke. Nazwa pojawiająca się w tym czasie w zapiskach kronikarskich świadczy, że w przeszłości był to obszar kultu poświęcony temu bóstwu. W ubiegłym roku znalazłem to miejsce i zauważyłem tam kilka źródeł, które tworzyły na powierzchni niezwykle efektowne wzory niczym znaki solarne złożone z kłosów zbóż. Wydaje mi się, że jeśli w tej samej formie istniały one także we wczesnym średniowieczu to Prusowie nie mogli przejść obok nich obojętnie.”